De Vrienden van Steenmeulen wensen u een jaar 2021 vol gezondheid, liefde en vreugde. Het is voor ons allen een moeilijk jaar geweest en wij hopen dat ons betere tijden te wachten staan. De situatie klonk als een herbevestiging van het belang van de bescherming van het erfgoed. Om vast te houden aan de schoonheid van de creaties van de mens, zijn vindingrijkheid en de evolutie van de maatschappij.

En om deze hernieuwde hoop te begeleiden, stellen wij u voor de herinnering aan de molens rond u te verspreiden, vooral bij de jongsten, met dit mooie kinderrijmpje dat weerklinkt als een oproep om onze gevleugelde reuzen en de poëtische relatie die molenaars hebben met hun molens te herinneren.

Hier zijn de woorden:

Het is lang geleden, Baptiste, maar wie weet het nog?
Als de wind niet droevig was, waren er windmolens,
Op de heuveltoppen, kon je ze zien…
Draaien om meel te maken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat
En het was goed voor de wind, (bis)
om in hun vleugels te spelen,
Onder hun kader vaak (bis)
waren nestelende zwaluwen.

Het is lang geleden, Baptiste, maar wie weet het nog?
Toen het water mooi was, waren er windmolens,
In de rivieren, om het graan te malen
Ze piepten de hele dag op hun slijpsteen,
En het maakte het water gelukkig (bis)
Om in hun water te glijden
En je rug wordt gekrabd (bis)
Bij de spelende vissen.

Een lange tijd geleden zongen de molenaars,
En als ze een dutje deden, draaide hun windmolen,
Ze waren een beetje kunstenaars, ze hielden van het graan,
Vergeet ze niet, Baptist, als je je brood eet,
Het zal de molen plezieren (bis)
dat we hun verhaal houden
Ze zullen morgen weer terugkomen,(bis)
Om te draaien in onze herinneringen.